Het leven gaat op en af, in een ritme van kleine gelukjes en ongelukjes. Die ongelukjes nemen meestal niet meteen dramatische vormen aan, maar in de loop van een mensenleven gaan ze vaak toch wegen. Om die wisselvalligheden en kleine tegenslagen van elke dag aan te kunnen, hebben we nood aan troost. Want er zijn talloze kleine tegenslagen die vreten aan ons geluk.
Een conflict op het werk. Een misverstand in de relatie met je partner, kinderen of ouders. Pech met de auto. Een vlek op je mooiste jurk. Een paar rimpels die zich definitief in je gezicht hebben genesteld. Een deprimerende overvloed van slecht nieuws op het journaal. Een urenlange file. Weer niets gewonnen hebben met de lotto. Krakende gewrichten. Een verknald examen. Mensen die zich niet aan de afspraken houden. Een extra stresserende werkdag. Dagenlang grijs weer. Een mislukt recept. De zoveelste afwijzing bij het solliciteren. Een dierbaar kleinood dat kapot valt. Slecht humeur zonder aanwijsbare reden. Kleine pijntjes. Een slapeloze nacht door de baby. Uitzichtloos piekeren. De eindeloosheid van huishoudelijk werk. Een gedwarsboomd plan. Een vriendenrelatie die verwatert. Enzovoort, enzovoort.
Wie de moed niet wil verliezen in het leven, moet zich wapenen tegen al deze kleine tegenslagen.Want ‘vele kleintjes maken één groot’, zegt het spreekwoord. Als de kleine tegenslagen zich opstapelen zonder dat ze gecounterd worden door troostvolle ervaringen, loopt een mens het risico dat hij verslijt aan het leven. Dat zijn weerstand afkalft en dat hij minder en minder bestand is tegen een onverwachte tegenvaller. Hij wordt dan zo kwetsbaar dat hij soms nog moeilijk te troosten valt. Een mens kan zich dus best preventief beschermen. Hij moet zich laten troosten of zichzelf troost toedienen. Dat kan in vele vormen. Mensen zijn daar heel creatief in en weten vaak intuïtief wat voor hen de beste balsem op de ziel is. Maar mensen zijn ook gewoontedieren die gemakkelijk op dezelfde patronen terugvallen, terwijl er ook veel troost vlak om de hoek ligt. Dit boek wil mensen vormen van troost aanreiken die misschien net buiten hun blikveld liggen.
Kolet Janssen en Rebekka Jonkers, de auteurs van ‘De kleine troost’, zijn op zoek gegaan naar wat mensen allemaal troost kan bieden. Ze zochten en vonden tien gebieden in het leven die veel mensen troost bieden. Ze rangschikten ze alfabetisch in afzonderlijke hoofdstukken: van ‘bewegen’ tot ‘zachtheid’, met tussenstops bij onder andere ‘dieren en planten’, ‘eten’, ‘licht’, ‘muziek’ en ‘woorden’. Binnen elk hoofdstuk verzamelden ze achtereenvolgens teksten uit de (verre en nabije) traditie rond deze invalshoek, een of meer interviews met mensen die er hun leven aan wijden, een aantal aanverwante wetenswaardigheden en een stel doetips. Dat alles doorweven met citaten van wijze mensen uit verleden en heden en met sprekende beelden. Getuigenissen en concrete tips wisselen elkaar af in ‘De kleine troost’. Er zitten oude, beproefde troostrecepten in en nieuwe vondsten. Kleine en grote sprokkels troost voor iedereen die ervan wil proeven.
Bij elk onderdeel maakte fotografe Stephanie Verbeken sfeervolle beelden, die de lezer als vanzelf meenemen in de wereld die de tekst oproept. Beelden die vaak zo zuiver en raak zijn dat ze op zich al een vorm van troost zijn. ‘De kleine troost’ is dus tegelijk een ‘leesboek’ en een ‘kijkboek’, een troost voor hoofd en zintuigen.
De auteurs en de fotografe hopen dat iedereen uit dit boek haalt wat voor hem of haar bruikbaar is en dat mensen zich zo kunnen wapenen tegen de scherpe kantjes van het leven. Een dagelijkse dosis troost laat mensen meer genieten van de kleine gelukjes. En troost werkt als een olievlek: wie zich getroost voelt, kan ook beter troost bieden aan anderen. Dit boek wil daar een bijdrage toe leveren.
