De dood in Venetië en andere verhalen

‘Het ernstigste wat ik sinds De Buddenbrooks geschreven heb,’ zei Thomas Mann over De dood in Venetië (1911). Het ernstigste, dat betekent bij Mann altijd: hier gaat het over hemzelf. Hoofdpersoon in deze novelle is de schrijver Gustav von Aschenbach, wiens indrukwekkende literaire productie gebaseerd is op een leven van Pruisische discipline en ascese. Hij raakt geheel uit balans als hij in Venetië de beeldschone Poolse jongen Tadzio ontmoet. Terwijl de stad wordt geteisterd door een cholera-epidemie raakt Von Aschenbach volledig in de ban van de jongen, in wie hij Eros verpersoonlijkt ziet. Een geval van knapenliefde bij een ouder wordende kunstenaar, somber-ironisch en doortrokken van de dood. De vertaling van De dood in Venetië werd voor deze editie geheel herzien door Hans Hom.
Deze uitgave bevat tevens de vroege kunstenaarsnovelle Tristan (1903), het Indische sprookje De verwisselde hoofden (1940) en De wet, een verhaal over Mozes dat in 1943 in New York verscheen in de bundel The Ten Commandments. Ten Short Novels of Hitler’s War against the Moral Code.
 

Thomas Mann (1875-1955) is een van de belangrijkste Duitse schrijvers van de 20e eeuw. Zijn eerste roman, ‘Buddenbrooks’, werd in 1901 uitgebracht en werd gevolgd door enkele korte novella’s. In 1924 kwam zijn bekende werk ‘Der Zauberberg’ uit, waarmee hij de traditie begon van de Europese Bildungsroman. Deze stijl typeert ook zijn latere werken, zoals de novelle ‘Mario und der Zauberer’. Het werk van Mann werd verder sterk beïnvloed door dat van Goethe, Nietzsche en Schopenhauer. In 1929 ontving Mann de Nobelprijs voor de Literatuur.

Na het succes van zijn roman ‘Buddenbrooks’ vestigde Thomas Mann zich in München. In 1905 trouwde hij met Katharina Pringsheim, met wie hij zes kinderen kreeg, van wie er velen zelf een bekend schrijver of wetenschapper werden. In de jaren twintig schreef Mann veel essays waarin hij zijn politieke ideologie naar voren bracht. Katharina was half-joods en in 1930 kwam Mann naar voren als een tegenstander van het opkomende nationaalsocialisme en antisemitisme. Vanaf 1933 woonde hij hierdoor in ballingschap, eerst in Zwitserland, daarna in de Verenigde Staten. In 1952 keerde Mann terug naar Europa, waar hij stierf in Zürich in 1955. Twintig jaar na zijn dood werden de dagboeken van Thomas Mann gepubliceerd, die veel inzicht geven in zijn werk en zijn leven.