Hoe ik talent voor het leven kreeg

'Een betoverende roman over de ervaringen van een asielzoeker met een onbarmhartig regime: polderbureaucratie zo taai als klei. Al Galidi houdt ons een spiegel voor. Een spiegel waar we niet van mogen wegkijken.' ADRIAAN VAN DIS

Semmier Kariem vlucht uit Irak. Zeven jaar van honger, verdwalen en angst later landt hij op elf februari om negen uur - of was het om elf uur op negen februari - op Schiphol. In de chaos van die eerste dagen in Nederland kan hij zich het precieze tijdstip niet meer herinneren. Hij vraagt asiel aan. Wat hij niet weet is dat hiermee het langste wachten van zijn leven begint, in het asielzoekerscentrum, een wachtkamer die hij deelt met vijfhonderd anderen. Intussen bestudeert Semmier het land waarvan hij misschien ooit deel mag uitmaken, maar ook al verblijft hij er nu, hij blijft een buitenstaander. Hoe ik talent voor het leven kreeg is een roman over mensen die zijn onderworpen aan wetten en regels. Allemaal wachten ze, vaak jarenlang, tot hun leven opnieuw kan beginnen, en dat doen ze op hun eigen manier - de een al wat lijdzamer dan de ander.

'''Het AZC,'' schrijft Al Galidi, ''is een graf waarin de tijd van een paar honderd mensen begraven ligt.'' Voor dat graf richtte hij een aangrijpend monument op, dat tegelijk een aanklacht en een spiegel is. Ik schaamde me voor wat ik erin zag.' TOMMY WIERINGA

Rodaan Al Galidi (1971) is een uit Irak afkomstige schrijver en dichter. Al Galidi vluchtte na zijn studie bouwkunde uit Irak om aan de dienstplicht in zijn geboorteland te ontkomen. Hij kwam in 1998 in Nederland terecht en vroeg hier asiel aan. Het asiel werd hem geweigerd.

Om de Nederlandse taal onder de knie te krijgen ging Al Galidi schrijven en dichten. Vanaf 2000 verschenen er verschillende gedichten en romans van zijn hand. Voor een gedicht uit ´Groen´ kreeg hij zijn eerste prijs: de El Hirzja-literatuurprijs 2000.

Met zijn boek ‘De autist en de postduif’ won hij in 2011 de Europese Unie-prijs voor de letteren voor Nederland. In datzelfde jaar zakte hij voor zijn Nederlandse inburgeringstoets.
Andere door hem geschreven titels zijn ’Dagboek van een ezel’, ‘Blanke Nederlanders doen dat wél’, ‘Mijn opa, de president en de andere dieren’ en ‘Maanlichtmoerassen: roman voor eeuwige kinderen tussen 10 en 100’.

In zijn in 2016 uitgekomen roman ´Hoe ik talent voor het leven kreeg´ beschrijft Al Galidi het leven van zijn hoofdpersoon Semmier Kariem in het asielzoekerscentrum. Zijn eigen ervaringen in het azc gebruikte hij hierbij ter inspiratie. In januari 2016 werd deze titel door een onafhankelijk panel in De Wereld Draait Door gekozen als boek van de maand.